چه کسي باور کرد که دل سرد مرا
آتش عشق تو خاکستر کرد
با که گويم غم هجران تو را
هوس زلف پريشان تورا
عمر من در شرف پاييز ا ست
من چو يک شاخه خشک
آخرين برگ بر اين شاخه تويي
من بدان اميدم
که بهاري دگر از راه رسد
آخرين برگ مرا
باد پاييز نبرد
آه….وزش باد چه خوف انگيز است
چه کسي باور کرد
اشک جاري شده از ديده من
چشمه اش آن نفس گرم توبود
طپش تند دلم
حاصل لمس تن نرم تو بود
چه کسي باور کرد
که من از عشق تو سرشار شدم
مانده بودم همه خواب
تا که با لمس تن گرم تو بيدار شدم
تو همه بود مني
تو در اين کوره ره خلوت عمر
همه مقصود مني
چه کسي باورکرد
که تو معبود مني

سلام

استش شانسي از با وبلاگ شما اشنا شدم.وبلاگ ساده اما دل نشيني دارين

مادر

شعر جالبي بود براي يكي از دوستانم كه مادرش از دست داده اين شعر كپي كردم اگه ناراحت نميشيد

راستي نمي دونم بازم به وبلاگتون سر مي زنيد يا نه اما اگه امديد به وبلاگ منم يه سري بزنيد خوشحال ميشم

نظر يادتون نره